Eind dit jaar moeten de adviezen van de Commissie Duurzaamheidsvraagstukken Biomassa (ook wel Commissie-Corbey genoemd) hun weg hebben gevonden in de beleidskaders en wetgeving van de Rijksoverheid.
Waarom zijn er algemene duurzaamheidscriteria nodig voor biomassa voor energieproductie? De teelt van energiegewassen is niet wezenlijk anders dan de teelt van voedselgewassen. Duurzaamheid dient overal als leidraad te worden gehanteerd – bij voedselproductie net zo goed als bij bioenergie. De reden dat men ineens bij het laatste hard op zoek gaat naar algemeen geldende duurzaamheidscriteria zou gevonden kunnen worden in het feit dat de overheid zelf de inzet van bioenergie verplicht stelt. Met de ophef over de voorziene concurrentie met voedsel en de onzekere klimaatwinst is een duurzaamheidsclausule een must. Bij het verplichten en/of subsidiëren van een marktsegment behoort de feitelijke deugdzaamheid van het bevorderde uiteindelijk door de overheid zelf gewaarborgd te worden.
Maar als er een marktsegment is dat wordt gesubsidieerd, is het wel de ouderwetse voedsellandbouw. En daarvoor is een historisch gegroeide lappendeken van wetjes en richtlijnen van kracht die slechts de ernstigste milieuexcessen indamt. Het feit dat het formuleren van dergelijke criteria voor energieteelt nu wel in volheid wordt opgepakt, terwijl er zoiets voor landbouw in het algemeen niet bestaat, is de dubieuze merite van de plotselinge, explosieve groei van bioenergie in de context van een maatschappij die zich bewust is van duurzaamheidsvraagstukken. De oorspronkelijke landbouw heeft zich daarentegen zeer geleidelijk gevormd naar en met de maatschappij, en vertoont geen opzichtige veranderlijkheid zoals de bioenergiemarkt. Daar ga je dan niet plots veel poeha om maken.
Het plotseling opkomen van een markt, hoe ongewis de verstorende effecten daarvan ook zijn, kan een kans bieden om de excessen van tevoren uit te sluiten en de technologie eens écht ten goede te wenden. Als dit met de olie-industrie was gebeurd, hadden we nu een véél kleiner deel van de voorraden aangeboord en deze waardevolle grondstof ingezet voor nobeler doeleinden dan een weekje strand in Brazilië. Klimaatverandering, het probleem dat nu zelfs door 15 mondiale klimaattops niet beheerst kan worden, zou dankzij het bescheiden werk van een aantal nationale en internationale duurzaamheidscommissietjes geheel voorkomen zijn geweest. Toegegeven, olie heeft de motor van industrialisatie en modernisering gevoed zoals geen enkele andere technologie het zou kunnen dus de wereld was in dat geval heel anders (minder welvarend) geweest dan nu. Maar het is maar om te illustreren dat duurzaamheidsingrepen vele malen trager, moeilijker en beperkter zijn als een markt zich eenmaal heeft gezet.
Niettemin zou het een aardige poging waard zijn om botweg een Commissie Duurzaamheidsvraagstukken Biomassa in te stellen die wél alle biomassa omvat.
Geef een reactie